ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Καταγγέλλω τους αλήτες του μυκηναΐους που πήγαν και άνοιξαν τρύπες και κατάστρεψαν την είσοδο της πόλης με αποτέλεσμα αυτές να χρησιμοποιούνται ως χώροι σκασιαρχείου από το διπλανό λύκειο αλλά και από χρηστές ανούσιων ουσιών....
Θα μπορούσε να είναι και αυτό μια άποψη...Έτσι δεν είναι; Στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε....
Βέβαια θα μπορούσα ν αρχίσω και έτσι... Στην είσοδο της πόλης του Αιγίου βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος <<ΜΥΚΗΝΕΣ 3500 πχ>> Ο χώρος είναι πρότυπα διαμορφωμένος δίνοντας την δυνατότητα στον επισκέπτη για ένα ταξίδι στο χρόνο....Γελασατε; Και γω....




Η πόλη του Αιγίου βρίσκεται στα βόρεια παράλια της Πελοποννήσου, 40χλμ. περίπου ανατολικά της Πάτρας. Η σύγχρονη πόλη κατέχει ακριβώς την θέση της αρχαίας και δεν υπάρχουν για το λόγο αυτό παρά σπάνια ορατά λείψανα της ιστορικής της διαδρομής. Ωστόσο, τα στοιχεία που έφεραν στο φως οι σωστικές ανασκαφές μας βοηθούν να διαγράψουμε τα όρια της πόλης κατά χρονικές περιόδους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά η αρχαία πόλη εκτεινόταν προς τα δυτικά μέχρι τον ποταμό Mεγανίτη και ανατολικά ως τον Kερυνίτη ποταμό. Οικοδομικά λείψανα της προϊστορικής εγκατάστασης, η οποία καλύπτει ολόκληρη την Εποχή του Χαλκού, ανακαλύφτηκαν στο βορειοανατολικό τμήμα της πόλης και ειδικότερα στην περιοχή της Παναγίας των Εισοδίων και του λεγόμενου βράχου του Παλαιολουτρού. Ενδιαφέρουσα είναι η παρακολούθηση της αλληλοδιαδοχής των οικιστικών φάσεων από την Πρωτοελλαδική περίοδο και έως τα μυκηναϊκά χρόνια.
Σημαντική είναι η μυκηναϊκή εγκατάσταση του Αιγίου, το οποίο, σύμφωνα με την αναφορά του Ομήρου, έστειλε πλοία στον πόλεμο κατά των Τρώων. Ο μυκηναϊκός οικισμός γνωρίζει δύο καταστροφές από φωτιά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν ένα μεγαρόσχημο κτίριο της ΥΕ ΙΙΙ Α-Β περιόδου (15ος – μέσα 13ου αι. π.Χ.), που ερευνήθηκε στην οδό Πολυχρονιάδου.
Το μυκηναϊκό νεκροταφείο του Αιγίου βρίσκεται στη θέση Ψηλά Αλώνια. Από τους 30 θαλαμωτούς τάφους που είναι γνωστοί, οι μισοί έχουν ερευνηθεί ενώ οι υπόλοιποι έχουν συληθεί από παλιά. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το πλούσιο αυτό νεκροταφείο οργανώνεται από την ΥΕ ΙΙ φάση (αρχές 16ου αι. π.Χ.), γεγονός που δεν είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στα υπόλοιπα νεκροταφεία θαλαμωτών τάφων, κυρίως δε της δυτικής Αχαΐας. Στα δυτικά της πόλης, στην περιοχή της Καλλιθέας, υπάρχει αναφορά και για άλλο μεγάλο νεκροταφείο θαλαμωτών τάφων, από το οποίο προέρχονται δύο και πλέον δεκάδες αγγείων, αλλά είναι πιθανό να αποτελεί απλά προέκταση του νεκροταφείου των Ψηλών Αλωνίων. 
Ευρήματα από το νεκροταφείο της γεωμετρικής περιόδου, που καταλαμβάνει τμήμα της μυκηναϊκής εγκατάστασης, αλλά και τμήματα οικισμού με κατάλοιπα αψιδωτού κτίσματος των γεωμετρικών ή πρώιμων αρχαϊκών χρόνων, αποδεικνύουν τη συνεχή κατοίκηση του χώρου και στα ιστορικά χρόνια.
Κατά την κλασική περίοδο η οικιστική δραστηριότητα αναπτύσσεται πλέον στο δυτικό τμήμα της σύγχρονης πόλης, κοντά στην δεξαμενή. Λείψανα κτιρίων της εποχής αυτής διατηρούνται στην οδό Σολωμού. Ωστόσο, οικιστικά κατάλοιπα των ίδιων χρόνων είναι γνωστά και στο ανατολικό τμήμα της πόλης. Είναι γνωστή επίσης και η θέση του κλασικού νεκροταφείου, που εντοπίστηκε λίγο υψηλότερα και βορειοδυτικά της δεξαμενής.
Περισσότερα στοιχεία γνωρίζουμε για την ελληνιστική περίοδο κατά την οποία το Αίγιο αποτελεί την έδρα του Κοινού των Αχαιών, που θα τη διατηρήσει και μετά από τη ρωμαϊκή κατάκτηση, το 146 π.Χ. Αρχιτεκτονικά λείψανα από κτίρια με αξιόλογες διαστάσεις και επιμελημένη κατασκευή, καθώς και τμήματα του τείχους, έχουν έρθει στο φως σε πολλές σωστικές ανασκαφές σε διάφορα σημεία και μας δίνουν την εικόνα μιας σημαντικής και πλούσιας πόλης, όπως ήταν το Αίγιο των Ελληνιστικών χρόνων. Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι το αρχαίο Αίγιο διέθετε ένα άρτιο υδρευτικό και αποχετευτικό σύστημα.
Κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια η πόλη του Αιγίου απλώνεται σε μεγάλο μήκος παράλληλα με τη θάλασσα και αναπτύσσεται ικανοποιητικά, όπως μαρτυρεί η εύρεση πολυτελών οικιών και συγκροτήματος λουτρών στο κέντρο της πόλης. Αυτή την περίοδο εισάγονται και η αιγυπτιακής προέλευσης λατρείες του Μίθρα και της Ίσιδας. Από την περιγραφή του Παυσανία φαίνεται ότι κατά τον 2ο αι μ.Χ., η πόλη, κατεξοχήν ευνοημένη λόγω του περίφημου ιερού του Ομαγυρίου Διός, εξακολουθεί να διατηρεί το κύρος και τη φήμη της ως ιερής πόλης, με αποτέλεσμα την διάσωση των ήδη υπαρχόντων μνημείων, ιερών και ναών. Γεγονός είναι ότι, η παντελής έλλειψη επιγραφικών στοιχείων δεν μας επιτρέπει να ταυτίσουμε με ακρίβεια τα αρχιτεκτονικά λείψανα ή άλλα ευρήματα με αυτά που περιγράφει ο Παυσανίας στις Περιηγήσεις του. Από τα ιερά που συνάντησε αναφέρει το παλαιό ιερό της Ειλείθυιας, το τέμενος του Ασκληπιού, τους ναούς της Αθηνάς και της Ήρας, το ιερό του Διονύσου κοντά στο θέατρο και το ιερό της Σωτηρίας. Κοντά στην αγορά υπήρχε ο ναός του Δία και άλλος αφιερωμένος στην κοινή λατρεία του Απόλλωνα και της Άρτεμης. Κοντά στη θάλασσα συνάντησε τα ιερά της Αφροδίτης, του Ποσειδώνα, της Κόρης και το σημαντικότατο ιερό για τον Ομαγύριο Δία.
Τα κινητά ευρήματα από τις σωστικές ανασκαφές στην αρχαία πόλη εκτίθενται στο Μουσείο Αιγίου.


Θεματική ενότητα: Αρχαίες πόλεις
Περιοχή: Αιγιάλεια Δήμος Αιγίου Ελλάδα
Χρονολογική περίοδος: Προϊστορική περίοδος - Τουρκοκρατία

ΠΗΓΗ ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ