ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Μερικές φορές μπορεί να περνάς από ένα σημείο για χρόνια και να μην βλέπεις πράγματα και παραστάσεις που στέκουν εκεί... μπροστά στα μάτια σου...εικόνες που δεν δίνεις σημασία και τις προσπερνάς , σημάδια που σε προ-(καλούν) να γνωρίσεις έναν άλλον κόσμο, και που τελικά ίσως είναι καλύτερα που οι περισσότεροι από εμάς-εσάς ζούμε-ζείτε ωσάν σκατόμυγες και το μόνο που μας-σας ελκύει είναι η μυρωδιά του χρήματος...
Έτσι και γω έχοντας περάσει 1.234.564 φορές από το ίδιο σημείο που οδηγεί στο σπίτι μου αποφάσισα να κάνω μια μικρή παράκαμψη του δρόμου και να δω τα ''σημάδια'',σημάδια που με οδήγησαν σε αυτό το ερειπωμένο και εγκαταλειμμένο σπίτι χωμένο και χαμένο μέσα στο ρέμα, πνιγμένο από τα πλατάνια.


Μέσα λοιπόν σε αυτόν τον ''κόσμο'' ζούνε και δυο υπέροχα πλάσματα, ένας τεράστιος βάτραχος και μια υδρόβια χελωνα!και εξηγώ...
Υπάρχουν δυο δεξαμενές με νερο

(δεν γνωρίζω το βάθος γιατί σε μια μου προσπάθεια να βάλω ένα κλαρί 3 μέτρων μέσα σ αυτή το κλαρί δεν πάτωσε...)μέσα στην πρώτη ζει ένας τέρατος βάτραχος μόνος του,

τώρα θα μου πείτε, και που είναι το περίεργο? Εμένα απλά μου έκανε εντύπωση το μέγεθος του και η απίστευτη απαξίωση που μου έδειξε !

ούτε καν είχε την όρεξη να κινηθεί , με κοιτούσε με μια απάθεια αλλόκοσμη θα λέγα...Αλλά αν αυτό δεν ήταν κάτι το περίεργο τότε τι θα λέγατε για την χελώνα της δεύτερης δεξαμενής? Χελώνα! Ναι και γω όταν την είδα κόλλησα η αλήθεια είναι, μια χελώνα μέσα σε μια δεξαμενή η οποία σε αντίθεση με τον βάτραχο με το που με είδε έκανε μια βουτιά και εξαφανίστηκε, δεν πρόλαβα ούτε την φωτογραφική μου ν ανοίξω...
Τελικά το μάθημα που πήρα ήταν ότι όπως ακριβώς ζει η χελώνα με τον βάτραχο δίπλα σε ξεχωριστές δεξαμενές δηλαδή στο δικό τους σπίτι και παρ ότι είναι δίπλα το ένα δεν μπορεί να δει το άλλο... τι κρίμα...και εμείς οι άνθρωποι να ζούμε
σαν τον βάτραχο με την χελώνα, ζούμε δίπλα ο ένας στον άλλον αλλά δεν γνωρίζουμε πολλές φορές τον γείτονα μας, δεν δίνουμε δικαίωμα και ευκαιρία στο να μάθει ο ένας τον άλλον,αλλα ξερουμε να γυρναμε αποτομα την πλατη μας στον αλλον(οπως εκανε σε μενα η χελωνα) μπορεί δίπλα μας να ζει ένας υπέροχος άνθρωπος αλλά εμείς να μην το μάθουμε ποτέ αλλά μπορεί να ζει και ένας κλεφτής ένας απατεώνας αλλά και πάλι θα τον μάθουμε όταν θα μας έχει ανοίξει το σπίτι...Ας ανοίξουμε λοιπόν την καρδιά μας και ας φέρουμε πιο κοντά τον άνθρωπο στην ανθρωπιά...


ΧΡΟΝΟΣ