Η μεσαιωνική πόλη του Κάστρου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του νησιού της Σκιάθου. Πρωτοκατοικήθηκε το 1310, όταν οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την αρχαία πόλη Σκίαθο και να οχυρωθούν σε αυτό για να αποφύγουν τις συνεχείς πειρατικές επιδρομές. Από την ίδρυσή του ως το 1453 το Κάστρο το εξουσίαζαν οι Βυζαντινοί, στη συνέχεια ως το 1538 οι Ενετοί και ως το 1821 οι Τούρκοι, ενώ γύρω στο 1660 πέρασε και πάλι στα χέρια των Ενετών. Το Κάστρο βρίσκεται πάνω σε ένα γιγαντιαίο βράχο, κρεμασμένο πάνω από το πέλαγος, με πανοραμική θέα και αποτελεί ένα φυσικό φρούριο. Προκειμένου να το ενισχύσουν, οι κάτοικοι το οχύρωσαν με τείχη, διάσπαρτα με πολεμίστρες και κανόνια, τα οποία ήταν ισχυρότατα και πανύψηλα. Η επικοινωνία του φρουρίου με την ξηρά γινόταν με μια ξύλινη κινητή γέφυρα, η οποία ένωνε την πύλη του φρουρίου με το απέναντι ύψωμα. Σε περίπτωση ανάγκης συρόταν προς το εσωτερικό του Κάστρου, αποτρέποντας έτσι την είσοδο των εχθρών. Πάνω από την πύλη υπήρχε μια ταράτσα με την απαραίτητη ζεματίστρα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε καταφύγιο των κατοίκων. Στο εσωτερικό του φρουρίου, τα σπίτια ήταν μικρά και χτισμένα το ένα πολύ κοντά στο άλλο, λόγω έλλειψης χώρου. Ωστόσο, υπήρχαν περισσότερα από είκοσι εκκλησάκια, ενώ στα χρόνια της Τουρκοκρατίας είχε χτιστεί και τζαμί χωρίς μιναρέ. Επίσης, μέσα στο Κάστρο υπήρχαν οι απαραίτητες δεξαμενές για νερό, ενώ το Νεκροταφείο βρισκόταν έξω από την πόλη. Από τη στιγμή που εγκαταλείφθηκε το Κάστρο το 1829, με την ίδρυση του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους, αφέθηκε στην τύχη του. Σήμερα σώζονται μόνο τρεις εκκλησίες, η εκκλησία του Χριστού, με τις υπέροχες τοιχογραφίες του 1695 και το ξύλινο τέμπλο της ίδιας εποχής, η Αγία Μαρίνα και ο Άγιος Νικόλαος. Σώζεται επίσης και ένα τμήμα του τείχους με την πύλη, η ταράτσα με τη ζεματίστρα, το μισοχαλασμένο τζαμί, κάποια ερείπια του τουρκικού διοικητηρίου, δύο δεξαμενές και το κανόνι της Αναγκιάς.

0 ΧΡΟΝΟΠΛΗΚΤΟΙ:
Δημοσίευση σχολίου