Το απόγευμα της 21/9/08 τα μέλη της Ομάδας Παυσανίας ΧΡΟΝΟΣ και Ghostis, συνοδευόμενοι και από μια φιλική συμμετοχή, αποφασίσαμε να πάμε να εξερευνήσουμε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο σπίτι δίχως να έχουμε την παραμικρή ένδειξη χωρίς το τι επρόκειτο να μας συμβεί, είχαμε μόνο την περιέργεια να το εξερευνήσουμε και έτσι τελικά κάναμε.
Έτσι αποφασίσαμε να συναντηθούμε στο Χαλάνδρι και από εκεί να πάμε με αυτοκίνητο στην περιοχη που ήταν το σπίτι. Η αλήθεια είναι πως δυσκολευτήκαμε αρκετά να μπούμε καθώς είναι χτισμένο σε πολυσύχναστο δρόμο ενώ παράλληλα δεν θέλαμε να γίνουμε και αντιληπτοί.
Τελικώς μπήκαμε, και εισήλθαμε στο σπίτι από ένα ανοιχτό σπασμένο παράθυρο, απομεινάρι ίσως μιας άλλης εξερεύνησης (σίγουρα όχι δικιάς μας) ή πιθανότατα άλλου πρώην και γιατί όχι και νυν κατοίκου της οικίας (πιθανότατα άστεγου).
Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν μία τεράστια τρύπα, άγνωστο ακόμη που κατέληγε, η οποία είχε καλυφθεί από χαρτόνια αλλά και από ένα στρώμα, έτσι ώστε να μην πέσει κανείς μέσα. Ιδιαίτερη εντύπωση όμως μου έκανε μια κουρτίνα που κρεμόταν ακόμη και μετά από τόσα χρόνια σε μια επιβλητική μεγάλη πόρτα, η μοναδική ίσως που διαλαλούσε ότι παλιά αυτό το σημερινό ερείπιο ήταν ένα πλούσιο γεμάτο κύρος αρχοντικό (δικηγόρου πιθανότατα όπως ανακαλύψαμε αργότερα).
Στην συνέχεια συνεχίσαμε την εξερεύνησή μας πηγαίνοντας προς το σαλόνι, που για πρώτη φορά μας πάγωσε το αίμα. Ο λόγος? Μια πόρτα που έτριζε στον δεύτερο όροφο. Έχοντας λοιπόν τα μάτια μας δεκατέσσερα συνεχίσαμε να ψάχνουμε. Βρήκαμε κρεμασμένη μια παλαιά κούκλα που δεν ξέρουμε που αποσκοπούσε η παρουσία της.
Έπειτα στο καθιστικό ή καλύτερα ότι είχε απομείνει από αυτό βρήκαμε χιλιάδες κουτάκια από coca cola και μερικά μπύρας, ενώ σε ένα μικρό τραπεζάκι είχε ξεμείνει ένα μισοτελειωμένο κερί με μοναδική παρέα ένα άδειο πακέτο τσιγάρα. Παράλληλα σε μια μεριά του σαλονιού υπήρχε ένας σωρός από παλιά ρούχα,
σπασμένα άχρηστα αντικείμενα, πολύ σαβούρα αλλά και πάρα πολλά νομικά βιβλία, τα οποία πρέπει να ήταν του πρώτου ιδιοκτήτη του παλιού αυτού αρχοντικού. Λίγο πιο πέρα μάλιστα βρήκαμε ένα ρώσικο βιβλίο που έγραφε μάλλον κάτι για την Αμερική. Έκπληξη όμως μας προκάλεσε, όταν ανοίγοντας το βιβλίο βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δύο ναζιστικές σφραγίδες που συμβόλιζαν έναν αετό μαζί με τον ναζιστικό σταυρό.
Κάπως έτσι τελείωσε η εξερεύνηση του πρώτου ορόφου(η κουζίνα και οι τουαλέτες δεν παρουσίασαν τίποτα το ενδιαφέρον)...............
και ήρθε η ώρα να ανέβουμε στον δεύτερο όροφο του σπιτιού απ’όπου ακουγόταν όλη την ώρα ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο, αλλά και οι ψίθυροι που άκουσαν οι φίλοι ΧΡΟΝΟΣ και ο κ. Κ. καθώς προσεγγίζαμε προς το σαλόνι. Εγώ δεν τους άκουσα καθώς ήμουν λίγο πιο πίσω και φωτογράφιζα το μέρος από όπου μπήκαμε.
Μετά από λίγη ώρα ανεβήκαμε πάνω και είδαμε ιδίοις όμμασι τον δημιουργό του τριξίματος. Μια πόρτα η οποία έσκουζε όσο πιο δυνατά μπορούσε με τον λιγοστό αέρα εκείνης της ημέρας. Ο όροφος αυτός δεν θα μας είχε δημιουργήσει κανένα απολύτως ενδιαφέρον αν δεν ανακαλύπταμε μια στοιβάδα από χαρτόκουτα στοιβαγμένα έτσι ώστε να χρησιμεύουν ως το κρεβάτι κάποιου, και ένα λιβανιστήρι ακριβώς δίπλα. Ίσως κάποιος ή κάτι να τρόμαξε αυτόν που έμενε μέσα και θέλησε να διώξει το κακό, ή απλά ήταν πολύ θρήσκος.
Κάπως έτσι τελείωσε και αυτή η εξερεύνηση της Ομάδας Παυσανίας αν και δεν ανακαλύψαμε τελικά από πού προήλθε ο ψίθυρος που ακούστηκε, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητα και να κάνουμε κάτι το διαφορετικό, το χόμπι μας ώστε να μας δώσει κουράγια και ενέργεια για την συνέχεια.
Δια την συγγραφήν
Ghostis-μέλος της Ομάδας Παυσανίας
Αναρτήσεις
Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε ήταν μία τεράστια τρύπα, άγνωστο ακόμη που κατέληγε, η οποία είχε καλυφθεί από χαρτόνια αλλά και από ένα στρώμα, έτσι ώστε να μην πέσει κανείς μέσα. Ιδιαίτερη εντύπωση όμως μου έκανε μια κουρτίνα που κρεμόταν ακόμη και μετά από τόσα χρόνια σε μια επιβλητική μεγάλη πόρτα, η μοναδική ίσως που διαλαλούσε ότι παλιά αυτό το σημερινό ερείπιο ήταν ένα πλούσιο γεμάτο κύρος αρχοντικό (δικηγόρου πιθανότατα όπως ανακαλύψαμε αργότερα).
Στην συνέχεια συνεχίσαμε την εξερεύνησή μας πηγαίνοντας προς το σαλόνι, που για πρώτη φορά μας πάγωσε το αίμα. Ο λόγος? Μια πόρτα που έτριζε στον δεύτερο όροφο. Έχοντας λοιπόν τα μάτια μας δεκατέσσερα συνεχίσαμε να ψάχνουμε. Βρήκαμε κρεμασμένη μια παλαιά κούκλα που δεν ξέρουμε που αποσκοπούσε η παρουσία της.
Έπειτα στο καθιστικό ή καλύτερα ότι είχε απομείνει από αυτό βρήκαμε χιλιάδες κουτάκια από coca cola και μερικά μπύρας, ενώ σε ένα μικρό τραπεζάκι είχε ξεμείνει ένα μισοτελειωμένο κερί με μοναδική παρέα ένα άδειο πακέτο τσιγάρα. Παράλληλα σε μια μεριά του σαλονιού υπήρχε ένας σωρός από παλιά ρούχα,
σπασμένα άχρηστα αντικείμενα, πολύ σαβούρα αλλά και πάρα πολλά νομικά βιβλία, τα οποία πρέπει να ήταν του πρώτου ιδιοκτήτη του παλιού αυτού αρχοντικού. Λίγο πιο πέρα μάλιστα βρήκαμε ένα ρώσικο βιβλίο που έγραφε μάλλον κάτι για την Αμερική. Έκπληξη όμως μας προκάλεσε, όταν ανοίγοντας το βιβλίο βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δύο ναζιστικές σφραγίδες που συμβόλιζαν έναν αετό μαζί με τον ναζιστικό σταυρό.
Κάπως έτσι τελείωσε η εξερεύνηση του πρώτου ορόφου(η κουζίνα και οι τουαλέτες δεν παρουσίασαν τίποτα το ενδιαφέρον)...............
και ήρθε η ώρα να ανέβουμε στον δεύτερο όροφο του σπιτιού απ’όπου ακουγόταν όλη την ώρα ένα ανατριχιαστικό τρίξιμο, αλλά και οι ψίθυροι που άκουσαν οι φίλοι ΧΡΟΝΟΣ και ο κ. Κ. καθώς προσεγγίζαμε προς το σαλόνι. Εγώ δεν τους άκουσα καθώς ήμουν λίγο πιο πίσω και φωτογράφιζα το μέρος από όπου μπήκαμε.
Μετά από λίγη ώρα ανεβήκαμε πάνω και είδαμε ιδίοις όμμασι τον δημιουργό του τριξίματος. Μια πόρτα η οποία έσκουζε όσο πιο δυνατά μπορούσε με τον λιγοστό αέρα εκείνης της ημέρας. Ο όροφος αυτός δεν θα μας είχε δημιουργήσει κανένα απολύτως ενδιαφέρον αν δεν ανακαλύπταμε μια στοιβάδα από χαρτόκουτα στοιβαγμένα έτσι ώστε να χρησιμεύουν ως το κρεβάτι κάποιου, και ένα λιβανιστήρι ακριβώς δίπλα. Ίσως κάποιος ή κάτι να τρόμαξε αυτόν που έμενε μέσα και θέλησε να διώξει το κακό, ή απλά ήταν πολύ θρήσκος.
Κάπως έτσι τελείωσε και αυτή η εξερεύνηση της Ομάδας Παυσανίας αν και δεν ανακαλύψαμε τελικά από πού προήλθε ο ψίθυρος που ακούστηκε, ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητα και να κάνουμε κάτι το διαφορετικό, το χόμπι μας ώστε να μας δώσει κουράγια και ενέργεια για την συνέχεια.
Δια την συγγραφήν
Ghostis-μέλος της Ομάδας Παυσανίας
6 ΧΡΟΝΟΠΛΗΚΤΟΙ:
Οι σφραγίδες που έχουν τα βιβλία φαίνεται καθαρα πως είναι της Γκεστάπο! Μάλλον πρόκειται για κατασχεμένα -επι Κατοχης- βιβλία, που μετα τα πέταξαν ως άχρηστα και (χρόνια αργότερα) τα βρήκε ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου σπιτιου.
Aγαπητέ εργδημεργ οι σφραγίδες είναι της Ge.Sta.Po. (μυστική αστυνομία των SS) αλλά δεν πρόκειται περί κατασχεμένων (γι αυτά υπήρχε διαφορετική σήμανση και μεταχείριση) αλλά βιβλίων προς ανάγνωση στρατιωτών που όλες οι γερμανικές μονάδες φρόντιζαν να διαθέτουν στους άνδρες τους, ακόμη και εν καιρώ πολέμου.
Το σπίτι αυτό βρίσκεται σχεδόν ακριβώς απέναντι από το υπέροχο γωνιακό οικόπεδο του σπιτιού με τα "σκοτεινά πηγάδια", επί της οδού Γεωργαντά. Εντυπωσιακή αρχιτεκτονική (θυμίζει λίγο Τσίλλερ), πολυφωτογραφημένο και με υπέροχη αυλή που βλέπει στην οδό Πατριάρχου Γρηγορίου. Το "συνάντησα' τυχαία σε site με real estate.Πωλείται (όλο το οικόπεδο μαζί με το διατηρητέο) αντί 4.000.000 ευρώ! Ευτυχώς, για να αργήσει να το αγοράσει κάποιος πατσαβούρης χοντρός (εργολάβος ή μη) ο οποίος κατά 99,9% θα το γκρεμίσει για να υψώσει κακούγουστα κοτέτσια, χωρίς χρώμα, ποιότητα και ομορφιά...Για την ιστορία, στην είσοδο της οδού Πατριάρχου Γρηγορίου υπάρχει κουδούνι με το όνομα "Καλογερόπουλος". Πρέπει να είναι ο κύριος που είχε την ευτυχία να κατοικήσει σ' αυτό το θαυμαστό κτίριο, το οποίο -ποιος ξέρει πώς βρέθηκε η άκρη- πωλείται με το ακριβό αυτό αντίτιμο...
Στα "Προσεχώς" αναφέρετε για ένα βίντεο από το κόκκινο σπίτι. Το έχετε ανεβάσει; Αν ναι, πως μπορούμε να το δούμε;
Μήπως βρήκατε γραμμένο σε κάποιο έγγραφο ή κάπου αλλού το όνομα "Ιωάννης Κούσκουρας";
Τι έγραφε το χαρτί της Αστυνομίας; Κλήτευση ή κάτι άλλο; Είναι πάντως φοβερό πώς σε ένα μάλλον αδιάφορο- έως άχρηστο- έγγραφο της καθημερινότητας ο χρόνος έχει προσδώσει τόση ιστορική- ερευνητική αξία και ενδιαφέρον!
Δημοσίευση σχολίου