ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Όταν το 1975 η Ευγενία Φακίνου έγραφε το θεατρικό έργο για παιδιά «Ντενεκεδούπολη», δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως 45 χρόνια μετά η ιστορική πόλη των Αθηνών θα βίωνε άλλη μία γκρίζα σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της. Ο Μεγάλος περίπατος, όπως βαπτίστηκε, είναι ένα ακόμα έργο προχειρότητας και απερισκεψίας που πολύ σύντομα ο νόμος της φθοράς θα το κάνει να φαίνεται ως μία κακή μακρινή ανάμνηση. Βλέπετε, ο κάθε επίδοξος, μέλλων πρωθυπουργός που περνάει από τον Δήμο της Αθήνας, βιάζεται να αφήσει ένα έργο πίσω του. Ο γνωστός Δρομέας του Μιλτιάδη Έβερτ ακόμα τρέχει σε διάφορα πάρκα. Τα χιλιόμετρα από κάγκελα του Αβραμόπουλου έγιναν σε πολλές περιπτώσεις σκραπ, ελληνιστί παλιοσίδερα από αθίγγανους μεταλλοσυλλέκτες. Ο δε Καμίνης ακόμα ψάχνει να βρει έργο για να κάνει... Κάθε φόρα θα ακούσουμε τις λέξεις «νέος αέρας, καθαρή πόλη, αλλάζουμε την πόλη, νέες ιδέες, νέοι άνθρωποι», όλα νέα, που προέρχονται από το ίδιο παμπάλαιο και σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Όσοι δεν έχουν καταλάβει τι πάει το σύστημα να μας φυτέψει, ας γείρει το κεφάλι του στα ντενεκεδένια παγκάκια του συντάγματος και ας ονειρευτεί την ουτοπία του. Ο Κώστας Μπακογιάννης προορίζεται  την επόμενη οκταετία να γίνει Πρωθυπουργός, σας αρέσει δεν σας αρέσει, αυτοί είναι οι κανόνες. Το παιδί πρέπει να αφήσει έργο. Καλά κάνει, αφού μας θεωρούν ιθαγενείς και ξεγελιόμαστε με «καθρεπτάκια». Θα μπορούσαμε να έχουμε μία πανέμορφη πόλη, με χιλιάδες αρχαία και ιστορικούς περιπάτους που πολλοί θα ζήλευαν. Αντ’ αυτού μία ολόκληρη πρωτεύουσα δεν έχει αναδείξει σχεδόν τίποτα πέρα από την Ακρόπολη και τον Κεραμεικό. Η πλατεία Συντάγματος θα μπορούσε να είναι ένα τεράστιο αρχαιολογικό πάρκο. Η Πανεπιστημίου το ίδιο... Αλλά είπαμε... Ο μεγάλος περίπατος ήταν το έργο πνοής που μας έλειπε από τα 40 μέτρα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου και του Συντάγματος. Τι και αν η κίνηση αυξήθηκε, τι και αν ο κόσμος βράζει μέσα στα αυτοκίνητά του. Το έργο είναι έργο και οφείλουμε όλοι μας να το σεβαστούμε, σωστά; Τι, όχι; Λάθος; Α! Ξέχασα να σας πω πως αναρχικές ομάδες έστειλαν ευχαριστήριες κάρτες στον Δήμαρχο για την ευγενική του χορηγία να τους παράσχει δωρεάν τις πρώτες ύλες για μελλοντικά οδοφράγματα (βλέπε ζαρντινιέρες)...

Ευτυχώς δεν φοράω κομματικά γυαλιά για να χαϊδέψω όλα αυτά τα ανθρωπάκια της πολιτικής που χρόνια τώρα παρασιτοζωούν εις βάρος μας. Δείτε την πραγματικότητα και μην τσιμπάτε από την συσκευασία, το περιεχόμενο είναι η ουσία και αυτή βρίσκεται εν απουσία...

Θα κλείσω με τους στίχους της Ευγενίας Φακίνου...

...Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.

Ντενεκεδένιος ήλιος και τσίγκινα βουνά

λαμαρινένιες στέγες και χάλκινα στενά.

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ.

Τα μικρά ντενεκάκια σα μείνουν αδειανά

βρίσκουν εδώ σπιτάκια, φίλους, πάλι δουλειά.

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη είσαι ωραία, τρανή

Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ...