ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ

Θα παραφράσω ένα παλιό γνωμικό: Όποιος νύχτα περπατεί... σπίτια έρημα θα βρει... Και για να είμαι ειλικρινής, αυτό το σπίτι δεν βρίσκεται εύκολα. Ζωσμένο από την ζούγκλα του τσιμέντου, βρίσκεται καλά κρυμμένο μέσα σε μια όαση ξεχασμένη από τον χρόνο...

Από πληροφορίες μάθαμε πως ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια των Πατησίων, το οποίο εν συνεχεία μετατράπηκε σε δημοτικό σχολείο ...γύρω στο 1950...

Περιτριγυρισμένο από τσιμεντένιους γίγαντες, δίνει μάχει με τον χρόνο, προσπαθώντας να μείνει όρθιο για να μας θυμίζει το παρελθόν της περιοχής. Με μία μεγάλη στέγη, περιμετρικά επιχρισμένο με ώχρα και τερακότα, με ξυλοδεσιές κάτω από τη στέγη και με διακοσμητική ζωφόρο, αντανακλά την τεχνοτροπία άλλων εποχών, όπως σπίτια εκείνης της εποχής που βρίσκονται διάσπαρτα στα Πατήσια, στους Αμπελόκηπους, στο Νέο Ψυχικό…

Σήμερα έχει γίνει στέγη για περιφερόμενες ψυχές... Όχι μην πάει το μυαλό σας σε φαντάσματα, αλλά σε ανθρώπους άστεγους που ψάχνουν απεγνωσμένα λίγο σκοτάδι μακριά από τα φώτα της πόλης, για να κουρνιάσουν την ελπίδα τους...

Θα θελα κάποια στιγμή να μπορούσα να σας πω όλα όσα έχω μάθει και έχω ακούσει στις βραδινές μας αναζητήσεις ... Ξέρετε υπάρχουν άνθρωποι που είναι θησαυροί γνώσης απλά η κοινωνία τους κάρφωσε την ταμπέλα του περιθωριακού στην πλάτη και φοβόμαστε να τους πλησιάσουμε ... Εγώ προσωπικά κάνω αντίθετο το ... Μεγάλο θέμα ανοίγω ....