Κείμενο ΧΡΟΝΟΣ
Φωτογραφική επιμέλεια CLOUD-ZERO
Ένα από τα πιο ηλίθια ερωτήματα που υπάρχουν στον κόσμο είναι το ''η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;'' .Η απάντηση φυσικά είναι ότι η κότα το έκανε το ρημάδι το αυγό γιατί πολύ απλά πρώτη αυτή δημιουργήθηκε από διάφορα κύτταρα που στην πορεία χιλιάδων ετών εξελίχθηκε στην σημερινή κότα. Θα μου πείτε που το πάω.... Και το ερώτημα είναι ο άνθρωπος δημιούργησε βαρβαρότητα προς την φύση ή , η φύση φέρθηκε βάρβαρα στον άνθρωπο;Ουσιαστικά και εδώ δεν υπάρχει ερώτημα....
Η φύση εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι αρωγός στην προσπάθεια που έκανε ο άνθρωπος για επιβίωση. Μας δίνει τα πάντα, τροφή ,νερό ,οξυγόνο , βότανα. Μας διδάσκει και μας λέει με νόημα κάποιες φορές(φυσικές καταστροφές) ότι απλά μας φιλοξενεί στο σώμα της....
Για να μας σεβαστεί λοιπόν πρέπει να την σεβόμαστε και εμείς....
Και τώρα απευθύνομαι σε σένα, ναι σε σένα που είσαι μέσα στο αμάξι σου και περιφερείς με μεγάλη χαρά στο χωριό σου αυτό το αγριογούρουνο με τρόπο βάρβαρο. Και σε ρωτάω....Στην προκείμενη περίπτωση ποιος είναι το ζώο και ποιος ο άνθρωπος; Θα θελες να σε περιφέρουνε εσένα έτσι; Το ζώο αυτό θα σου προσφέρει τροφή, ενέργεια ,ακόμα και χρήμα αν το πουλούσες(που με βάση την καρότσα σου που ήταν γεμάτη θα το έκανες). Αυτό λέγεται.... ύβρις ...
Και για να πατσίσουμε....όπως το περιφέρεις εσύ και το διαπομπεύεις, έτσι θα σε περιφέρω και γω σε διάφορα ιστολογια....Μολων λαβε ''αδερφέ''....
Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.
Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ» (ὓβρις ὑβρίζω ὑβριστής).
Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις» συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.
Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας....
Από την κλασική εποχή και μετά, σε πολλές περιπτώσεις οι έννοιες Άτη, Δίκη και Νέμεσις φαίνεται να αποκτούν στη συνείδηση των ανθρώπων ισοδύναμη σημασία, αυτήν της θείας τιμωρίας....
Πηγη ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
0 ΧΡΟΝΟΠΛΗΚΤΟΙ:
Δημοσίευση σχολίου